Nyawa Peuting

Nyawa Peuting

Sepi….

jempling….

simpe….

ngan ukur dibaturan ku angin peuting

Cicing…

ngahuleng….

pikiran ngalayang ka mangsa katukang

geus loba teuing waktu anu kapiceun

teu karasa ……

geuningan waktu teh geus wanci subuh

genep jam nyawang lamunan

kajayaan mangsa katukang

ngajerit…..

peurih…..

hate asa digeurihan ku hinis

lamun seug bisa balik ka waktu katukang

emmmmhh,..ayeuna sagalana geus robah

ayeuna geus lian

babaturan oge geus kamarana…

anjeun oge geus kumaha…..

rumasa…..

kuring loba kasalahan

waktu harita…

loba waktu anu geus disia-siakeun

malah sakapeung sok putus asa

putus pangharepan

kamana urang kudu ngalengkah

kudu kasaha jeung kudu kumaha

baheula……

rumasa…….

tuggul di larung catang dirumpak

hirup teh lamokot ku dosa

ayeuna tinggal bisa ngalamun

ayeuna tinggal bisa nyawang

ayeuna tinggal bisa hanjakal

ayeuna tinggal bisa ngaharep

ngaharep…..

ngaharep…..jeung ngaharep

sugan bisa ngarobah kalakuan

sugan aya keneh nu rido daek maturan.

tunduh euy…sapeupeuting teu bisa sare!!

[Cibitung Oktober 22, 2003, Toni Sofian]